♕♕

SALUKI - chart szarej starożytności

♥♥

Rozprawę pod powyższym tytułem przedstawił Gen . Lance z Anglii, a przetłumaczył grzecznościowo p. Rickmeyer z Norymbergii.

Historia Saluki rozpoczyna się już w zamierzchłej przeszłości. Pisano o tym tak często, że niepotrzebne jest chyba teraz zwracanie na to uwagi. Powiedziano już dostatecznie dużo o tym, że Saluki na starych podobiznach są takie same, jakimi znamy je dzisiaj. Musiały minąć stulecia, z których nie mamy bliższych danych, by uzyskać rasę psa o szlachetnym typie, o tak pięknej budowie.

❃❃

Saluki jest pod każdym względem psem przystosowanym do zdobywania dzikiej zwierzyny. Do czasów Aleksandra Wielkiego polowania z nagonką odbywały się na bardzo rozległych przestrzeniach. Trwały one tygodniami, aż do czasu, gdy zwierzynę zebrano w oznaczonym miejscu. Niewątpliwie używane były wszystkie będące w dyspozycji psy, aby głosem ścigać zwierzynę. Cięższe, odważniejsze psy wykorzystywano do atakowania niebezpiecznej zwierzyny. Z pewnością zauważono, że takie zadania doskonale wykonują charty. Starano się wyhodować coraz lepsze egzemplarze, ponieważ powodzenie polowania z nagonką w znacznej mierze zależało od nich i od ich bystrego wzroku. Na tej drodze uzyskano rasę z której pochodzą wszystkie obecne typy. Posiadamy te psy do dzisiaj jako spadek pradawnych pokoleń.

✿✿

Obszar występowania Saluki był bardzo rozległy. Znaleźć je można na rozległych przestrzeniach Afganistanu, aż do północnej Afryki, od stepów Syberii, aż do południa półwyspu Arabskiego. Ich budowa i wytrzymałość mogą się nieco zmieniać, w zależności od terenów z jakich pochodzą oraz od staranności hodowli, ale typ psa pozostaje wszędzie taki sam. Saluki w północnych, bardziej górzystych terenach jest nieco większy i mocniejszy w budowie, jest szybszy i bardziej wytrzymały niż Saluki w południowych, pustynnych rejonach, gdzie klimat jest bardziej męczący.

Znane są dwie odmiany Saluki. Jedna z nich o włosie krótkim i gładkim, również na ogonie i uszach oraz druga, długowłosa z rzeczywiście długim, jedwabistym włosem na ogonie, udach i uszach. Odmiany te nie mają różnic w budowie oraz w przydatności do polowań. W Europie faworyzowana jest odmiana długowłosa, jako piękniejsza i bardziej wyszukana.

❦❦

Charakterystyka:

Jako pies polujący Saluki charakteryzuje się dużą szybkością i wytrzymałością. Również jego stopy przystosowane są do biegu nawet na twardym, skalistym podłożu. Saluki nie ma tak dużej szybkości na początku biegu, jak Greyhound – może jednak uzyskać przewagę, jeżeli dystans nie jest krótki, a Saluki jest w dobrej kondycji. Saluki biega równie dobrze pod koniec dnia, jak i na początku. Na otwartej przestrzeni rzadko ujdzie mu zając. W swojej ojczyźnie chwyta gazele bez pomocy sokoła. To bardzo lubiany przez Arabów sport. Potrzeba do niego najwyższej klasy zwierząt, w doskonałej , stalowej kondycji – wytrzymujących dystans do trzech a nawet pięciu kilometrów. Tylko wybrane i najlepsze psy mogą być używane do polowań na gazele. Muszą to być rzeczywiście mocne psy dużego typu, pokrywające ciałem znaczną powierzchnię, z mocnymi, długimi nogami i udami, z doskonałymi łopatkami i mocnymi stopami. Umięśnienie ich musi być żylaste i suche, nie zaś grube i ciężkie. Arabowie nie dają im często dostatecznej ilości pożywienia, aby utrzymać je w takiej “suchej’ kondycji.

✰✰

Wygląd:

Jeżeli ktoś chce oceniać Saluki, musi zwracać uwagę na dwie podstawowe sprawy; pierwsza to typ druga to przydatność do polowania. Za typ uważać można sumę tych wszystkich tych wszystkich szczegółów , które pies może posiadać. Zaczynając od pięknych piór i frędzli u długowłosej odmiany, do wszystkich występujących u psa szczegółów budowy, decydujących o jego szybkości i wytrzymałości. Przydatność do pracy zależy od proporcji budowy tułowia i kończyn, a także wdzięcznego i wydajnego ruchu. Należy również pamiętać o tym, że szybkość nie jest dla Saluki najważniejsza. Saluki musi być zdolny rozwijać dużą szybkość na długich dystansach, ponieważ jego naturalną zdobyczą nie jest zając, a znacznie mocniejsza i bardziej wytrzymała gazela. Saluki musi mieć długi kark,

Długie lędźwie i kończyny oraz szerokie łopatki. Jego tylne kończyny muszą być dobrze umięśnione aż do stóp, odstawione daleko do tyłu przy doskonale ukątowanym stawie kolanowym. Pies musi pokrywać ciałem dużą powierzchnię. Lędźwie muszą być muskularne i proste, a grzbiet w żadnym wypadku nie może być karpiowaty. Stopy muszą być długie, z bardzo dobrze wysklepionymi palcami.

♦♦

♦

Charakter:

Saluki potrafi się poprawnie zachowywać, a charakter ma pełen godności. Swemu panu jest wiernie oddany i jest bardzo przywiązany do swojego domu. Na obcych specjalnie nie zwraca uwagi. Potrafi jednak być czujnym stróżem i ostrzega przed obcymi. W domu jest psem spokojnym, bardzo czystym. Uwielbia dzieci, mieszkając razem z nimi, znosi spokojnie wszystkie zabawy.

W hodowli suki mają zwykle duże, dobrze odchowujące się mioty. Z porodami nie mają trudności, jeżeli tylko zapewni im się spokój w tym czasie. Saluki są wspaniałymi matkami. Są niewrażliwe na zimno, nie trzeba szykować im ciepłych kojców, nawet w czasie chłodnej zimy. Szczenięta wychowane nawet w trudnych warunkach pozostają zdrowe. Przy małej ilości ruchu mają skłonności do tycia.
Dobry Saluki ma czarujący charakter i przywiązanie jego ma szczególny urok – znany tylko tym miłośnikom psów, którzy posiadali kiedyś Saluki.

♪

♪